حضرت فاطمه زهرا ( عليها السلام ) فرمود : وقتي آيه 63 سوره نور نازل شد كه :

               " اي مسلمانان ، رسول خدا را آن گونه كه همديگر را مي خوانيد ، صدا نكنيد "

ترسيدم كه رسول خدا را با لفظ " اي پدر " بخوانم ، من هم مانند ديگران پدر را با نام "يا رسول الله " صدا زدم .

دو سه بار كه پدر را با اين نام خواندم ، رو به من كرده فرمودند :

    اي فاطمه ! اين آيه درباره تو و خانواده تو و نسل تو نازل نشده است ،

فاطمه جان ، تو از مني و من از تو ،

همانا اين آيه براي ادب كردن آدم هاي خشن و درشت خوهاي قريش ، انسان هاي خودخواه و متكبر ، نازل شده است .

دخترم تو با جمله " پدر جان " خطاب كن كه مايه حيات قلب من است و خداوند را خشنود مي كند .

بحار الانوار ، ج 43 ، ص 33

حضرت فاطمه سلام الله عليها به پدر گرامي شان عرض كردند : اي رسول خدا زنان قريش به منزل من وارد شدند و گفتند : پيامبر تو را همسر كسي قرار داد كه سرمايه اي ندارد .

رسول اكرم صلي الله عليه و آله در جواب فرمودند : قسم به خدا دخترم ، در خيرخواهي تو كوتاهي نكرده ام كه تو را به اولين مسلمان و عالمترين و بردبارترين اشخاص تزويج نموده ام .

دخترم ، همانا اي عزوجل نگاهي به زمين افكند و از اهل آن دو نفر را برگزيد، كه يكي از آن دو را پدرت و ديگري را شوهرت قرار داد .

4) بحار الانوار ، ج 43 ، ص 133

پاسخ دادند : نه ، به خدايي كه پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزيد سوگند ، دو روز است كه در منزل غذاي كافي نداريم و در اين مدت شما را بر خود و فرزندانم در طعام ترجيح دادم . ا

مام (ع ) با تأسف فرمودند : فاطمه جان چرا به من اطلاع ندادي تا به دنبال تهيه غذا بروم ؟

حضرت زهرا (ع ) فرمودند : اي اباالحسن ، من از پروردگار خود حيا مي كنم كه چيزي را كه تو بر آن توان و قدرت نداري ، درخواست نمايم . 1) بحار الانوار ، ج 43 ، ص 59

ر مواقع بسیاری می‌فرمود: "پدرش به فدایش باد" و گاه خم می‌شد و دست او را می‌بوسید.

به هنگام سفر از آخرین کسی که خداحافظی می‌نمود، فاطمه (علیها السلام) بود و به هنگام بازگشت به اولین محلی که وارد می‌شد، خانه او بود.

براي او خبر اورده بودند

که اي خاکي نشين اسمانها

زبانم لال زهراي تو جان داد

تب غم ناله اش در جوش مي رفت

همان خيبر شکن از هوش مي رفت

به هوش امد سوي خانه روان شد

به سوي نعش مظلومه دوان شد

رسيد و ديد يارش بر زمين است

همه دار و ندارش بر زمين است

نشسته و خيمه زد بر جسم بانو

سر بانو نهاده روي زانو

تلطف کرد با ان باغ چيده

تکلم کرد با يار شهيده

که اي خورشيد بي همتا علي ام

لب از لب بازکن زهرا ، علي ام

سخنهاي علي اعجاز مي کرد

که زهرا چشم بر او باز مي کرد

به انچه بين عشاق است مرسوم

نگاهي کرد مظلومه به مظلوم

که گرچه مست از جام وصالم

حلالم کن تو اي مظلوم عالم

درخت درد را پرورده بودند

برای او خبر آورده بودند

که ای خاکی نشین آسمانها

زبانم لال زهرای تو جان داد

تب غمناله اش در جوش می رفت

همان خیبر شکن از هوش می رفت

به هوش آمد سوی خانه روان شد

به سوی نعش مظلومه دوان شد

رسید و دید یارش بر زمین است

همه دار و ندارش بر زمین است

نشسته و خیمه زد بر جسم بانو

سر بانو نهاده روی زانو

تلطف کرد با آن باغ چیده

تکلم کرد با یار شهیده

که ای خورشید بی همتا علی ام

لب از لب بازکن زهرا، علی ام

سخنهای علی اعجاز می کرد

که زهرا چشم بر او باز می کرد

به آنچه بین عشاق است مرسوم

نگاهی کرد مظلومه به مظلوم

که گرچه مست از جام وصالم

حلالم کن تو ای مظلوم عالم